Dag 6 Florence – Klamath Falls

De wekker staat om kwart over zes, want we hebben een lange dag voor de boeg en willen op tijd ontbijten. Dus om zeven uur aan het ontbijt in het hotel. Stelt niet heel veel voor, maar de door ons zelf gebakken wafels zijn lekker !

We rijden om 7.47 weg bij het hotel een klein stukje terug het dorp in om (uiteraard bij de Safeway) boodschappen te doen en de tank weer vol te gooien. Daarna rijden we het dorp uit en de mist in. Zoals van de week al geschreven heel normaal voor deze tijd van het jaar, maar voor ons niet heel fijn want we wilde nog even bij de Oregon Dunes gaan kijken, een ruim 70 kilometer lang zandduingebied, wat voor Amerika best bijzonder is. . Maar ja, met zo veel mist valt er weinig te zien, dus rijden we gewoon verder de 101 zuidwaarts.

In Reedsport verlaten we de 101 en draaien oostwaarts de 38 op. Na een kwartiertje zien we een bordje Dean Creek Elk View Area en verrekt, ja hoor daar staat een kudde herten in de verte te grazen. Alsof ze staan te poseren. Het is dan nog bewolkt en 57 graden Fahrenheit

De route volgt de Umpqua River en bij Elkton gaan we verder over de 138 tot aan Sutherlin, waar we Highway 5 een klein stukje willen pakken naar het zuiden. Voordat we dat gaan doen is het hoog tijd voor koffie. We hebben de afgelopen dagen al vaker gezien dat er veel verkooppunten van koffie zijn. Van hele kleine drive-thru espresso tentjes tot iets grotere. En zo komen we vlak bij de snelweg Dutch Bros Coffee tegen. Als echte Hollanders moeten we dat toch maar eens proberen. Als we koffie en thee bestellen, vraagt Ron voor de zekerheid of er echt wel Nederlandse roots zijn. Dit blijkt inderdaad het geval te zijn. Twee broers met Nederlandse grootouders. Als ze horen dat wij uit Nederland komen volgt het ene cool en awesome na het andere. Maar het mooie is: we kregen de koffie en thee gratis !

We draaien de snelweg op om na een kwartiertje bij Roseburg er weer af te gaan en daar de 138 weer te vervolgen. Om kwart over 11 stoppen we bij Coliding Rivers, waar een aantal rivieren samenkomen. De zon is inmiddels gaan schijnen en de temperstuur loopt gelukkig ook verder op. Het is nu 71graden en tijd om de korte broek tevoorschijn te toveren.

Om tien over half 1 stoppen we bij de Toketee Falls, een volgens de reisgids spectaculaire waterval. We nemen het pad naar het uitzichtpunt, wat bij aankomst een soort boomhut bleek te zijn. We moeten daarvoor 97 traptreden omhoog en 125 naar beneden om daar uit te komen. De waterval is inderdaad best mooi, maar we zijn in Noorwegen en Canada toch wel een beetje verwend. We nemen de 125 en 97 traptreden weer en een half uur later rijden we weer verder.

Bij Watson Falls lunchen we lekker buiten aan de picknicktafel. De bagels van Safeway smaken extra lekker. Kwart voor twee rijden we weer verder en het is dan inmiddels 77 graden

Om kwart voor drie komen we aan de noordkant aan van Crater Lake. Bij deze 7700 jaar geleden ontstane krater is door andere uitbarstingen de bodem uitgehard, waardoor het water in de krater blijft staan. Zo is een meer ontstaan met een doorsnede van 10 kilometer en een diepte van 647 meter. Omdat de omliggende randen op en hoogte liggen van 2400 meter boven de zeespiegel is het al bij al een bijzonder plaatje. We nemen de west rim naar het zuiden en kijken nog even bij Rim Village. We besluiten tenslotte nog even naar Pinnacles te rijden . Een rare geologische verschijning ontstaan nadat de vulkaan was uitgebarsten. Het is 81 graden als wij weer in de auto stappen op weg naar het hotel.

Daar komen we om kwart over zes aan. We eten wat in hotel (San een salade en Ron een bisonburger). Morgen volgt de weg verder naar het zuiden en gaan we de derde staat in van onze reis. Na Washington state en Oregon waar we nu zijn, rijden we morgen Californië binnen.