Dag 17 Monticello – Gunnison

Vandaag vervolgen we onze weg naar het oosten. Je zou kunnen zeggen de weg richting huis. We hebben nog een paar dagen te gaan en zullen ook vandaag weer het nodige gaan tegenkomen.

Ontbijten doen we in het hotel, waar we zoals voor Amerikaanse begrippen gebruikelijk van wegwerpservies eten. We gooien onze thermosmokken nog maar even vol en bij het naastgelegen tankstation de auto ook. Om tien voor negen rijden we dan Monticello uit met 59 graden op de thermometer.

We nemen de 491 naar het zuiden en missen bijna nog de zijweg naar Dolores de 184. Waren we gisteren nog in rotsachtig berggebied, nu rijden we door akkerbouw gebieden met enorme grote korenvelden, maar even later wanen we ons in de Oostenrijkse Alpen. De herfst doet inmiddels bijna zijn intrede en dat maakt dat de loofbomen in dit gebied al prachtig beginnen te kleuren.

We hebben vandaag heel wat geklommen en gedaald, de Nissan Pathfinder doet het gelukkig prima en loodst ons veilig over de vele bergpassen.

Bij Telluride stoppen we bij de pleisterplaats (benzinestation annex winkel annex broodjeszaak) en laten twee heerlijke broodjes klaarmaken, tezamen met de weer gevulde mokken rijden we verder om bij Placerville de 62 te nemen. Boven op de Dallas Divide, een bergpas op 9000 feet doen we ons tegoed aan het broodje en het zonnetje. Het weer is ons de afgelopen periode echt goed gezind geweest !

We rijden door naar Montrose om daar af te buigen naar de 50. Deze weg loopt naar Gunnison onze overnachtingsplaats, maar kont ook langs Black Canyon Nationale Park. Zoals de naam al zegt een zwarte canyon/kloof die 77 kilometer lang is, maar waarvan slechts 17 kilometer in het Nationale Park ligt. Hier zijn echter wel de mooiste views en er zijn prima uitzichtpunten gemaakt. Sommigen vergen een kleine wandeling, maar zijn prima te doen. Door de canyon loopt de Gunnison rivier, een zijrivier van de Colorado.

Om kwart over twee rijden we het Nationale Park in en stoppen bij de diverse uitzichtpunten. Zo rijden we tot het laatste punt en gaan dan rond half vijf maar op het hotel aan. Het is dan nog zo’n anderhalf uur rijden. De trouwe lezers weten inmiddels wel dat wij geen hekel hebben aan autorijden en met telkens weer mooie landschappen die aan je voorbij trekken is het helemaal geen straf.

Om zes uur komen we in Gunnison aan en rijden meteen door naar Mario’s Pizzeria en Ristorante. Gevonden op TripAdvisor en dus maar eens proberen. Het is gelukkig nog niet druk dus kunnen we in een van de nisjes zitten. We maken wederom de fout door allebei een medium pizza te nemen. Deze zijn zo groot dat we dit echt niet op krijgen en een groot deel hebben laten staan.

Om kwart over zeven checken we in bij ons hotel, maken koffie en thee, drinken nog wat en maken plannen voor morgen. Er staat een korte rit op het programma naar Breckenridge, een van Colorado’s populaire skigebieden.