Dag 11 Williams (Grand Canyon)

Om half 8 gaat de wekker, maar al eerder gaan de piepjes op de telefoon van San al om haar te feliciteren met haar verjaardag. Net als twee jaar geleden is ze in Amerika jarig !

We gaan naar beneden om te ontbijten en zien al dat het druk is. Deze B&B heeft 8 kamers en volgens ons is iedereen tegelijk aan het ontbijt verschenen. Desondanks gaat het uiterst vriendelijk en vlot. Ron heeft granola als een starter en daarna een breakfast burritto. San heeft scrammbled eggs met toast. Het smaakt wederom verrukkelijk. Gisteren spraken we met Nick en Claire al over onze plannen om een helikoptervlucht te maken. Zij zouden vanochtend even bellen of er gezien de weersverwachtingen gewoon gevlogen werd en welke vluchttijden er nog zouden zijn. We besluiten de 45 minuten tour te doen en Krissy gaat voor ons bellen. Om drie uur staan we geboekt !

Om kwart voor tien rijden we Williams uit op weg naar de Grand Canyon, het is dan 61 graden. Het is nog zo’n 59 mile/100 kilometer rijden naar de Grand Canyon, maar het weer ziet er goed uit. We gaan dit keer naar de linkerkant van de South Rim (de vorige keer deden we de rechterkant en morgen rijden we daar ook langs) en zetten de auto neer bij het Visitor Center. We nemen het eerste uitzichtpunt Mather Point en zien tot onze grote vreugde dat er geen mist is ! We hebben nu al een prachtig uitzicht, maar het magische moment van optrekkende mist op Shoshone Point in 2013 blijft nog steeds heel bijzonder.

Het is op Mather Point erg druk met o.a. heel veel Aziaten die met alle fotocamera’s en selfiesticks elkaar (en anderen) staan te verdringen. We stappen op de shuttle bus om verder naar het oosten te gaan tot aan Bright Angel om vandaar uit terug te lopen over de Rim’s Trail. Onderweg halen we nog koffie en thee en een pretzel en moeten de nieuwsgierige eekhoorns bij ons vandaan slaan.

Als we terug bij de auto komen eten we nog een broodje en besluiten maar richting het helikopterplatform te gaan. Het is inmiddels behoorlijk bewolkt geworden en het waait hard, dus we zijn benieuwd of er gevlogen wordt.

Als we daar aankomen zien we al een komen en gaan van helikopters. Best spannend om zo voor de eerste keer in een helikopter te stappen. We checken in en nemen plaats in de wachtruimte waar we ook nog een veiligheidsvideo te zien krijgen. We moeten zelfs een zwemvest meenemen voor als we een noodlanding op het water moeten maken. Nu is het zo dat het hier erg droog is en het enige water is een heel klein modderstroompje in de Colorado rivier.

We worden ingedeeld met nog vier anderen mensen en krijgen een plaats toegewezen in de helikopter. Ron zit in het midden achter de piloot en San ernaast aan het (trillende) raam. Om vijf voor drie gaan we de lucht in. WOW, wat gaaf. We vliegen eerst naar de oostkant van de canyon over de bossen heen. Het waait stevig en we hebben ook wat turbulentie, dus de heli trilt en schudt aardig heen en weer.

Als we het einde van het bos bereiken komen we bij de rand van de canyon aan en het is een heel bijzonder moment om dan zo naar beneden te kijken ! Het zicht op de canyon is vanuit de heli totaal anders als dat je dit vanaf de grond bij een uitkijkpunt doet. Diep onder ons zien we de Colorado rivier door de canyon slingeren. De foto’s kunnen niet vastleggen wat je met je eigen ogen zelf ziet.

Zo vliegen we over zowel de oost als de westkant van de canyon en kijken onze ogen uit. Na veertig minuten staan we weer op het heliplatform. Een hele bijzonder ervaring rijker.

We stappen weer in de auto (die een stuk minder trilt en ook veel minder herrie maakt) en rijden via Flagstaff weer terug naar Williams. We zijn best wel moe en besluiten om bij het zelfde tentje te gaan eten als gisteren, alleen nu op kosten van pa en ma, want die trakteren vanwege San d’r verjaardag. Wederom superlekker gegeten en wijntjes geproefd.

Als we terugkomen bij de B&B kan Ron het briefje met de codes van de voordeur en van de kamer niet meer vinden en vliegt ook nog eens plotseling zijn rijbewijs uit zijn portemonnee over de balustrade naar het ondergelegen terras. Gelukkig komt Claire ons te hulp en vinden het rijbewijs en krijgen opnieuw de codes. Zo komt er een eind aan weer een mooie dag.

Morgen brengt ons naar Page waar we via de South Rim en Horseshoe Bend naar toe rijden.