Dag 5 Field - Jasper

Dag 5 Field – Jasper

De wekker vroeg gezet want we willen om half acht aan het ontbijt zitten. Vandaag staat de route over Icefield Parkway op het programma. Een afstand van 254 kilometer, maar met genoeg te zien onderweg. De Icefield Parkway is 230 kilometer lang en er zijn onderweg slechts twee punten waar je eten en benzine kunt kopen. Aan het begin van de Parkway moeten we weer even stoppen om onze Nationale Parken Pas te laten zien en krijgen nog een mooi kaartje mee met alle bijzonderheden op de route. Bij de ingang ook het waarschuwingsbord voor beren. Maar ja, die hadden we gisteren al gezien.

Al vrij snel zien we auto's aan de zijkant van de weg staan. Dit is meestal een teken dat er wat te zien is. En ja hoor links op de vlakte lopen twee beren. Deze zijn wel erg ver weg en na een korte fotostop gaan wij weer verder, verwend als we zijn van gisteren.

Onze volgende stop is bij Mistaya Canyon. Volgens de beschrijving een gemakkelijk pad. Waarschijnlijk is de definitie van makkelijk pad hier anders, want het is een pad wat met keien bezaaid is en flink naar beneden daalt (wat betekent dat je weer naar boven moet klimmen). De Canyon is echter heel mooi en het is indrukwekkend om te beseffen dat door duizenden jaren het water hier zo'n diepe kloof door de rotsen heeft kunnen maken.

We vervolgen onze weg en even verderop zien we weer auto's staan. We sluiten netjes achteraan en staan dan oog in oog met een Black Bear. Hij staat echt op 2 meter van de auto. Sandra fotografeert maar houdt de vinger bij de knopjes van het raam. Wat een prachtig zwart beest, bijna een knuffelbeer. Na de nodige foto's gaan we weer verder door het prachtige landschap. Het weer is wisselvallig. Zo schijnt de zon en zo regent het wat. Het landschap heeft overigens best wel wat overeenkomsten met Noorwegen, maar toch is het anders. Het is hier groter, weidser, dieper, ruiger en bijna Amerikaans (daar is ook alles Big)

Bij Saskatchewan Crossing toch maar even tanken want verder komen we niets meer tegen voor Jasper. In de buurt van Cirrus Mountains zien we weer beren beneden in de berm. Het is erg druk met auto's en ze zijn minder goed zichtbaar. We rijden dus gewoon maar verder.

De weg klimt weer verder omhoog en we naderen Columbia Icefield Center. Van hieruit gaan we met Icefield Explorer, een reusachtig voertuig dat op een bus lijkt een tocht maken over de Athabasaca Glacier. Deze gletsjer maakt onderdeel uit van Columbia Icefield, een 325 km2 grote ijsvlakte met de nodige gletsjers. We gaan eerst met een gewone bus een stuk de berg op en stappen dan over in Icefield Explorer. Onze chauffeur heet James, een student uit Ontario, en maakt er een mooie show van. De voertuigen zijn uitgerust met enorme speciale banden die de gletsjer niet beschadigen. Bovenop aangekomen stappen we uit en lopen een rondje over de gletsjer. Het is uiteraard best koud, dus na 20 minuten klimmen we weer aan boord en rijden terug over de gletsjer die zo dik als de Eifeltoren hoog is. De gevolgen van de klimaatverandering zijn echter duidelijk zichtbaar. Er zijn markeringspunten aangebracht tot waar de gletsjer in eerdere jaren kwam. Laten we dus maar een beetje voorzichtig omspringen met ons milieu !

Terug op het centrum drinken we kop koffie en eten een hotdog om weer wat op te warmen en draaien de Icefield Parkway weer op. Het landschap verandert weer wat en zien nu voor het eerst zandgrond. We stoppen nog even bij het uitzichtpunt over de Athabasca River, maar het begint weer te spetteren dus de auto weer in. Onze volgende stop is bij Athabasca Falls. Ook hier weer keurig aangelegde uitkijkpunten en wandelpaden om de natuur niet te beschadigen. Toch weer net even een andere waterval als alle anderen. De zon begint te schijnen en dat maakt het ook weer net wat mooier.

Vanuit Athabasca Falles nemen we de 93A een rustigere omleiding, met weliswaar een slechter wegdek, maar rustiger en wellicht kans op wat wild. En ja hoor, in het bos zien we weer een grizzly beer lopen. We volgen hem een beetje en zien hem uiteindelijk een weide over steken en daar het bos in gaan.

We naderen Jasper en gaan op zoek naar ons hotel. Highway 16 east draaien we op en na 5 minuten rijden nog steeds niks gevonden. Gekeerd en terug naar Jasper maar dat is het ook niet. Misschien te vroeg gekeerd ? Nog maar een keer oostwaarts. Na 10 minuten maar even bellen naar het hotel. O maar u zit op de goede weg hoor ! Het is nog ongeveer een half uur richting Edmonton. Misschien moeten we eerst beter lezen !

Richting hotel staan er nog een vrouwtje en mannetjes Wapitihert te grazen langs de weg. Ze trekken zich niets aan van het drukke verkeer. We kunnen ze heel dicht benaderen en het gewei van het mannetje is indrukwekkend. Aangekomen bij het hotel lijkt het allemaal ietwat gedateerd met veel bruin en hout, maar de bediening is uitermate vriendelijk en we hebben lekker gegeten. Morgen een dagje in de omgeving van Jasper.