Dag 11 Parksville – Port McNeill

Dag 11 Parksville – Port McNeill

Na de mooie zonsondergang heerlijk geslapen met de ruisende zee als achtergrondgeluid. De wekker die om 8 uur afging dus nog maar een keer op snooze gezet. Uiteindelijk toch maar opgestaan, uitgecheckt en vervolgens lekker bij de Starbucks ontbeten met heerlijke koffie en een bagel.

We gaan naar het noorden van Vancouver Island en nemen in plaats van highway 19 de Oceanside Route tot aan Campbell River. Deze plaats claimt de zalmhoofdstad van de wereld te zijn. Het gekke is dat ook Port Alberni op Vancouver Island de zalmhoofdstad zegt te zijn. Ra ra wie is de echte ? Wij weten het ook niet want het is niet echt de tijd om de zalmen langs de zalmtrappen te zien springen.

In Courtenay doen wij bij de Safeway nog even boodschappen voor de lunch. De Oceanside route is een aardige route, alhoewel de kustlijn voor een groot deel wel bebouwd is met huizen, bed en breakfast en campgrounds.

In Campbell River stoppen we nog even bij de haven omdat we hier een verzameling totempalen zien. Vanaf Campell River wordt de route echter een stuk saaier. We gaan de bossen in en zien bomen, bomen en nog eens bomen. En dat voor bijna anderhalf uur lang. De enige verrassing op dit stuk was een witkop-zeearend die op de weg zat en wegvloog toen we aan kwamen rijden.

Voor Port McNeill buigen we af naar Telegraph Cove. Dit plaatsje werd in 1912 gesticht als telegrafiestation. Vlak voordat we bij Telegraph Cove aankomen passeren we nog een overslagplaats van hout. Vanuit het hele eiland worden hier bomen aangevoerd, gesorteerd en naar de hele wereld verscheept. Er liggen grote pakketten bomen in het water te wachten. We hebben onderweg al de nodige kaalslag gezien. De hoeveelheid houtkap wordt echter afgestemd op de nieuwe aanwas zo lezen we op de informatieborden.

Telegraph Cove is een leuke baai met huizen op palen. Wij wandelen over de promenade waar je een mooi uitzicht hebt over de baai. Er zijn net wat bootjes teruggekomen van de visvangst en er staat een visser een grote rog schoon te maken. Erg leuk om zo te zien. Nog leuker is dat er een witkop-zeearend komt overvliegen en even later ook een tweede. Het mannetje maakt hoog in de bomen stevige geluiden naar het vrouwtje.

We rijden tenslotte het laatste stukje naar Port McNeill waar we zullen overnachten. Het was destijds al lastig om een hotel te vinden en dat klopt wel als we het plaatsje inrijden. Een desolaat oord wat slechts bestaansrecht heeft bij de veerboot en wat visserij. We slapen in een soort motel. Vergeleken met gisteren even afzien. Eten is ook lastig. Behalve twee aftandse restaurants is er de Subway. We besluiten op veilig te spelen en nemen de Subway.

Achteraf zonde om hier naar toe te rijden. We gaan morgen maar op tijd rijden. Moeten hetzelfde saaie stuk weer terug maar gaan de mooie westkust ontdekken. Die schijnt erg mooi te zijn.